Bu aralar kafam pek karışık. Blog ile birlikte bana bir
haller olmaya başladı. Sürekli, sürekli ama sürekli okumak istiyorum. Okumadığım
zamanlarda da etrafa kocaman kocaman bakıyorum. Kocaman bakıp konu
biriktiriyorum bloguma. Kuş ayrı ötüyor, çiçekler ayrı kokuyor, yağmur başka
yağıyor artık.
Değişiyorum sanırım ben, ama zorla değil. Aslında hep olmam
gerekene ama şu yaşıma kadar kaçırmış olduğuma doğru dönüyorum. Nereye döndüğümü
bilmiyorum ama bu dönüş bana umut veriyor. Bu dönüş beni hayata bağlıyor. Ölü balık
bakışlı gözlerim daha güzel bakıyor artık.
Hayatta her şeyin bir sebebi olduğuna inanmaktan öte buna
eminim. Eğer işaretlere doğru bakarsam hayatımda neyin neden var olduğunu
anlayabiliyorum. İşitme kaybımı anlayabiliyorum. Son zamanlarda kaybın
hızlanmasını anlıyorum. Kulağımdan giden duyum sanki başka taraflara akıyor. Burnum
daha iyi kokluyor, gözüm daha iyi görüyor, ellerim daha iyi kavrıyor ama en
önemlisi bambaşka hissediyorum artık. Kapalı havaya, gri gökyüzüne bakıp bugün hava ne güzel diyorum. Sanki gördüklerim bir video çekimi. İçindeyim ama
dışarıdan seyrediyorum. Garip, değişik bir his. Dedim ya bana bir haller oldu
diye. Halim bu işte.
Yazmaya müptela olacağım hiç aklıma gelmezdi. Hasta, yorgun
ya da uykusuz olmam hiç fark etmiyor. İlla yazmak istiyorum. Yazmaya çalışıyorum.
Yazmak için bakıyorum, yazmak için görüyor, yazmak için düşünüyorum. En çok da yazmak
için kendimi zorluyorum. Pazartesi günkü yazılarım çok zorluyor beni. İki gün
yazmadıktan sonra tekrar başlamak inanılmaz güç geliyor. Bu yüzden sürekli
yazmalıyım sürekli ama sürekli yazmalıymışım gibi hissediyorum. Yazmaya başladığımdan
beri konuştuğum sözler azaldı. İçimde fark edilmeyi bekleyen, dışarı çıkmak
isteyen çok şey varmış. Bugüne kadar dilim dönmemiş bir türlü. Şimdi parmaklarımdan
taşıyor sözler. Dilimden çıkmasına gerek kalmadan.
Daha önce de demiştim ben çok şanslı bir insanım diye. Çoğu kez
başıma gelmiştir dileklerimin pıt diye gerçekleşmesi. Temiz kalpli de denebilir
belki bana. Adı her ne ise içimden ta içimden hissederek istersem mutlaka
olmuştur o şey.
Son zamanlarda rüyalarımda hep kütüphanedeyim. Bir konuyu
araştırıyorum, sessiz sakin. Sonra o konunun peşinden yollarda buluyorum
kendimi. Gecem sabahım bir oluyor, peşinden gidiyorum kafamdaki hayalin. Ben rüyalarımda
kitap yazıyorum. Ve bunu çok ama çok istiyorum.
Niyetin gücüne de inanırım ben. Kaybettiğim bir şey olursa
hemen yüksek sesle niyet ederim bulmaya...ve de hayırlısı bulmam ise mutlaka
bulurum. İşte sözden öte ben burada yazıyorum niyetimi ve hayalimi. Ben kitap
yazmak istiyorum. Kaybettiğim ne ise onu bulmaya niyet ediyorum.
Kısmetse...
