Niyet

Bu aralar kafam pek karışık. Blog ile birlikte bana bir haller olmaya başladı. Sürekli, sürekli ama sürekli okumak istiyorum. Okumadığım zamanlarda da etrafa kocaman kocaman bakıyorum. Kocaman bakıp konu biriktiriyorum bloguma. Kuş ayrı ötüyor, çiçekler ayrı kokuyor, yağmur başka yağıyor artık.

Değişiyorum sanırım ben, ama zorla değil. Aslında hep olmam gerekene ama şu yaşıma kadar kaçırmış olduğuma doğru dönüyorum. Nereye döndüğümü bilmiyorum ama bu dönüş bana umut veriyor. Bu dönüş beni hayata bağlıyor. Ölü balık bakışlı gözlerim daha güzel bakıyor artık.

Hayatta her şeyin bir sebebi olduğuna inanmaktan öte buna eminim. Eğer işaretlere doğru bakarsam hayatımda neyin neden var olduğunu anlayabiliyorum. İşitme kaybımı anlayabiliyorum. Son zamanlarda kaybın hızlanmasını anlıyorum. Kulağımdan giden duyum sanki başka taraflara akıyor. Burnum daha iyi kokluyor, gözüm daha iyi görüyor, ellerim daha iyi kavrıyor ama en önemlisi bambaşka hissediyorum artık. Kapalı havaya, gri gökyüzüne bakıp bugün hava ne güzel diyorum. Sanki gördüklerim bir video çekimi. İçindeyim ama dışarıdan seyrediyorum. Garip, değişik bir his. Dedim ya bana bir haller oldu diye. Halim bu işte.

Yazmaya müptela olacağım hiç aklıma gelmezdi. Hasta, yorgun ya da uykusuz olmam hiç fark etmiyor. İlla yazmak istiyorum. Yazmaya çalışıyorum. Yazmak için bakıyorum, yazmak için görüyor, yazmak için düşünüyorum. En çok da yazmak için kendimi zorluyorum. Pazartesi günkü yazılarım çok zorluyor beni. İki gün yazmadıktan sonra tekrar başlamak inanılmaz güç geliyor. Bu yüzden sürekli yazmalıyım sürekli ama sürekli yazmalıymışım gibi hissediyorum. Yazmaya başladığımdan beri konuştuğum sözler azaldı. İçimde fark edilmeyi bekleyen, dışarı çıkmak isteyen çok şey varmış. Bugüne kadar dilim dönmemiş bir türlü. Şimdi parmaklarımdan taşıyor sözler. Dilimden çıkmasına gerek kalmadan.

Daha önce de demiştim ben çok şanslı bir insanım diye. Çoğu kez başıma gelmiştir dileklerimin pıt diye gerçekleşmesi. Temiz kalpli de denebilir belki bana. Adı her ne ise içimden ta içimden hissederek istersem mutlaka olmuştur o şey.

Son zamanlarda rüyalarımda hep kütüphanedeyim. Bir konuyu araştırıyorum, sessiz sakin. Sonra o konunun peşinden yollarda buluyorum kendimi. Gecem sabahım bir oluyor, peşinden gidiyorum kafamdaki hayalin. Ben rüyalarımda kitap yazıyorum. Ve bunu çok ama çok istiyorum.

Niyetin gücüne de inanırım ben. Kaybettiğim bir şey olursa hemen yüksek sesle niyet ederim bulmaya...ve de hayırlısı bulmam ise mutlaka bulurum. İşte sözden öte ben burada yazıyorum niyetimi ve hayalimi. Ben kitap yazmak istiyorum. Kaybettiğim ne ise onu bulmaya niyet ediyorum.

Kısmetse...