Saklambaç

Fotoğraf:El yazısı ile yazılmış Saklambaç kelimesi.Yazının yanına
kenardan bakan iki göz çizilmiş.26 Mayıs 2015

Uzun zaman oldu değil mi? Sizi bilmem ama  bu ara beni çok rahatsız etti. Yazmayınca konuşamayan ama kendini ifade etmek için çıldıran bebeğe döndüm. Homurdandım, tısladım, böğürdüm, olduğum yerde dönüp durdum, hırçınlaştım ama en çok da kızdım. Kızgınlıktan köpürdüm. Çekilmez biri oldum.

Yazamadığım günlerde bedenim şimdi olduğum yerden binlerce kilometre ötedeydi. Ruhum ve kalbim ise ailemle özellikle oğlumla kalmıştı. Gittiğim yerden bir iki iyi gezi yazısı çıkarabileceğimi düşünüyordum ama ben değişmişim. Zihnim seyr-ü sefer etmeye başlamış, artık bedenimin oradan oraya savrulmasına gerek yokmuş. Gezmek eskisi gibi değilmiş, gezmek artık kaçmak değilmiş. Artık kaçmaya gerek yokmuş.

Stresli ve yorucu toplantıların bittiği gün etrafı dolaşmak için bir kaç saatim oldu. Öyle etrafa bakınırken bir grup genç gördüm. İçlerinde bir kız vardı ve çok güzeldi. Erkekler de birbirinden yakışıklı ve fit görünümlüydüler. Genç kız oldukça kısa bir şort giymişti. Şort bacağına çok yakışmıştı. Bacaklarına değil, çünkü kızın diğer bacağı kasığına yakın bir yerden kesikti.

Yanındaki yakışıklı gençler de tekerlekli sandalyedeydi. Kız tek ayağının üzerinde kol değneği ile yürüyordu. Gerçekten çok güzellerdi, kıyafetleri ve tarzları ile üzerilerinden gençlik enerjisi taşıyordu. Oğlanların vücut çalıştıkları belliydi, belki de sporcuydular. Mutluydular, dışarıdaydılar ve eğleniyorlardı her genç gibi.

Kızın minicik şortunun altından görünen kesik bacağındaki dikiş izleri garip gelmiyordu. O kız şort giymişti, şort da ona çok yakışmıştı. Bu kadardı.

O grubun kendilerini böylesine doğal bir özgüvenle ifade etmesi gözlerimi yaşarttı. Kendileri gibi olmayan insanların yanında da böylesine mutlular mıydı? Acaba dedim aralarında sevgili olanlar var mıdır? Ya da sevgilileri nasıldır? Sevgililerinin engeli var mıydı? O kadar güzellerdi ki, yanlarında kim olursa olsun onları da güzelleştireceklerini düşündüm.

Gençlikleri, güzellikleri ve kendilerini özgürce ifade edişleri ile o grup bana ilham verdi. İşitme engeli dışarıdan belli olmadığı için bazen “normalmiş” gibi davranabiliyorum. Ama kendimi en rahat hissettiğim ortamlar kendim gibi davrandığım ortamlar. Saklamadığım, saklanmadığım ve kendimi özgürce ele verdiğim ortamlar... Peki siz kendinizi en rahat nerede hissediyorsunuz? Nerede saklanmıyor ve saklamıyorsunuz?