10.7.2015 El yazısı ile "Ruhta sulh, toplumda sulh" yazılmış, toplumda kelimesinin o harfi barış sembolü şeklinde |
Günün yıl dönümü: Ali İsmail Korkmaz’ın vefat yıl dönümü.
Gündemdeki acı haber: Dün eşimin iş ortağının oğlunun
hayatını kaybetmesi. Otoparkçılar tarafından kalbinden vurularak 21 yaşında
gözlerini hiç açmamak üzere yumması.
Hal böyleyken, bin bir zorlukla büyütülen çocuklar
öldürülürken, bize yaşamak, yaşamın tadını almak ya da kendi dertlerimizden
bahsetmek mübah mı? Belki değil ama bu çocukların hayatlarını kaybetmeleri
üzerinde düşünme ve diğer çocukların başına bunların gelmemesi için önlem almak
boynumuzun borcu.
Neden bu kadar sevgisiziz? Neden bu kadar öfkeli ve
kontrolsüzüz? Neden hiç çözüm odaklı değiliz? Neden hiç sonuçlarını hiç
düşünmeden yaşıyoruz? Neden hiç düşünmüyoruz?
İşitme kaybıyla ilgili olarak dikkat çekmeye çalıştığım
durum, şiddet söz konusu olduğunda en öncelikli konu halini alıyor. İşte o konu ruh sağlığı. Grip olduğumuzda
antibiyotik almayı biliyoruz ama aklımızdaki garip düşüncelerin farkına
varamıyoruz. Garip davranışlarımızın sebebini düşünmüyoruz. Bunun yerine hiç
bir şey yapmıyoruz. Sokakta yürüyen her insan saatli bomba haline geliyor. Gücünün
yettiğini dövüyor, gücünün yetmediğine karşı gelmek için eline silahı alıyor. Cesaretini
elindeki metal parçasından alıyor. Düşünmüyor, bilmiyor, düşünüp bilmeden
harekete geçiyor. Sonunda vuruyor, kırıyor, yaralıyor, öldürüyor ve “katil”
oluyor.
Duygularının farkında olmayan ve farkında olmadığı şeyi
doğru ifade edemeyen bir millet olduk biz. Kendi cümlelerimizle konuşamıyoruz. Vebalini
sadece kendimiz ödemiyoruz, suçsuz günahsız insanlara ödetiyoruz.
Önü alınabilir şiddet olaylarını gazetede okuyup geçmekten
ötesini yapmak lazım. İnsan ruhu üzerine eğitim görmüş uzmanlar bir olmalı, halka konunun önemini anlatmalı, halkı ikna etmeli. Toplum olarak psikolojik sağlığın ne demek
olduğunu anlamalıyız. Yakınlarında benzer sorunları görenler, utanıp da bu
durumu örtbas etmemeli. Kimse kendi kendine ya da diğer insanlara zarar
vermemeli. Herkes kendinin ve çevresinin yaşama sorumluluğuna sahip çıkmalı.
Silkinip kendimize gelmenin vakti çoktan geldi, geçiyor. Kendi
ruh sağlığımıza dikkat etmek ve yardım almak lüks değil, tersine toplumsal zorunluluk. Yurtta sulh cihanda sulh gibi, ruhta sulh, toplumda sulh olmalı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönderme