Narkoz

30.08.2015 El yazısı ile Narkoz yazılmış not defterinin
bir sayfası görülmekte resimde.

30 Ağustos bugün, hepimize kutlu olsun... Bu günün gerçek hedefini günümüzde de idrak ederek özgürlüğümüze sahip çıkabilmeyi diliyorum...

Son yazımdan beri çok zaman geçti. Buraya yazmadığım süre içinde iki defa kendimden geçtim. Meraklanmayın, bir defa sakinleştirici, bir defa da narkoz aldım. Sakinleştirici endoskopi için, narkoz ise geçirdiğim operasyon için. Sonuçta yara izlerime 3 minik iz daha eklenmiş oldu. Hikayesi çok uzun olmayan minik yara izleri. 

Narkoz almak hayatı tespih yapıp sallayan ve akışına bırakan benim gibi biri için bile bir kontrol hadisesine dönüştü. Meraktan mı desem, kontrol manyaklığımdan mı desem, narkozlu halimdeyken olup bitenleri deli gibi merak ediyorum. Düşünsenize hayatınızda bir iki saatlik bir boşluk var ve o boşluğa siz hiç bir şekilde müdahil olamıyorsunuz.  

İşitme kaybımı öğrendiğimde önce neden ben diye düşünmüştüm. Yıllar geçtikçe de ne zaman diye sormaya başladım. Ne zaman işitmemi tamamen kaybedeceğim? İşitme kaybım neye göre ilerliyor? Bu soruların yanıtlarına da müdahil olamadım. Cevaplarını bilmediğim diğer sorular gibi: Ben narkoz etkisindeyken tam olarak neler oldu? O anda vücudum ne hissetti?

Hayatta bazı soruların yanıtlarını bilemiyorsunuz. Bu soruları cevaplayamaya, geçmişe dönmeye ya da geleceği görmeye çalışmaktan ziyade olan şeye odaklanmak huzura çıkan tek yol olmalı... Şimdi bildiğim ve kendimin şimdi yapabildiği şeye, yazdığım şeye odaklanmak belki de.