 |
| 22.12.2015 El yazısı ile Peri Tozu yazılmış defter sayfası |
Bu blogu oluştururken amacım yaşadıklarımı neşeli ve umut
dolu bir şekilde paylaşarak, biraz olsun farkındalık yaratmaktı. Bir kişi bile
okusa, işitme kaybıyla yaşananları anlasa, o bile kardı benim için. Sevgi ve
şevkle başladım ben yazmaya. Yazdıkça iyi hissettim, güzel yorum aldıkça büyük
bir ödül kazanmış gibi gururlandım.
Bir süredir yazdıklarımı beğenmiyorum, çünkü neşe ve umut
dolu yazamadım. Blogun kıstaslarına uymadığını düşündüğüm için ise
yayınlamadım. Belki gereğinden fazla duyarlı bir insanımdır, belki gündem beni
kendi hayatımdan bile uzaklaştırmıştır. Belki de sadece inanılmaz dinamik bir
ülkede yaşıyoruzdur! Biraz olumsuz yazılar yazmamın sebebi bunlardan herhangi
biri ya da hepsi birden olabilir.
Blogta yazı yayınlamayınca da bunun benim için büyük bir
dert haline geldiğini fark ettim. Aklımı başıma devşirdim. Asıl dersimin
kendimi bu şartlarda bile neşeli ve umut dolu tutmak, hatta bunu paylaşıp
yaymak olduğunu anladım.
Pazar gecesi televizyonda Türkiye Eğitim Gönüllüleri
Vakfı’nın bağış etkinliği vardı. İyi insanların varlığı olduğu sürece umut hiç
bitmezdi ki...Programı duygulanarak seyrettim. Beni saran tatsız havayı biraz
değiştirdi. Bu tatsız havayı tamamen dağıtmak ise sadece benim yapabileceğim bir şeydi.
İşbu yazı ile bloguma geri dönüyorum. Eğer ben üzerime düşen
vazifeyi yapabilirsem, umutla ve neşeyle yazabilirsem, umudun belki birazı da okuyanlara
bulaşır değil mi?
Aynı masallardaki peri tozu gibi, toz üflenince değdiği
yerleri pembeye döndürür değil mi?
Püfffff! ;)
